Intro June

Van druk pupje tot rustige volwassen hond

June was een druk pupje, ze was met van alles bezig behalve met mij. Soms wat onzeker en verlegen. Maar toch ook een pittige tante! Ze vond alles leuk. Wat later was ze naar vreemden toe wat op afstand, maar dat duurde maar even en dan was het goed. Als ze iets vreemd zag kon ze nog wel eens blaffen, ook als er iemand helemaal alleen in de duinen liep. Dat vond ze vreemd en het was ook wel een beetje territorium verdedigen. Hier moesten we echt aan werken, maar dat gaat nu heel goed. Wanneer er thuis iemand langs komt blaft ze wel, dit geldt ook voor Darcy. Soms kan ze weer wat terugvallen in haar territorium verdedigend gedrag en dan is er weer werk aan de winkel.
Zo moet je er ook steeds aan blijven werken. Met veel geduld en vooral volhouden, is ze nu uitgegroeid tot een lieve, rustige, meestal goed luisterende hond. Ze is slim, ziet alles en maakt daar gebruik van. Het is heerlijk om haar in huis te hebben, met haar te werken en te wandelen. June is een schat, er zit geen kwaad in. Ze is ook nog heel speels en komisch en gelukkig heeft ze ook nog zo haar streken en dat maakt haar ook zo leuk! Hieronder leest u hoe dit alles zo gekomen is.

Exterieur en puppytest

Gerda Half en Chantal Kok- van der Horst zijn langs geweest toen de puppy’s 6 weken waren. zij hebben de pups onderworpen aan een exterieurtest. En hun voorkeur ging uit naar roze en zilver. Chantal had een lichte voorkeur voor zilver en Gerda voor roze, maar wie het ook zou worden dat was om het even. Ook hebben de puppy's met 7 weken een puppytest 1 2 3 gehad, gedaan door Monique Dubois en met hulp van Machteld van der Linden. Eigenlijk zou Theo Molenaar de tests doen, maar door heel verdrietige privé omstandigheden, was hij er begrijpelijk niet toe in staat. Machteld raadde toen Monique aan, zij heeft veel ervaring met puppytesten en doet ze ook voor toekomstige blindengeleidehonden

Pittige tantes

Uit de puppytesten bleek dat roze en zilver pittige exemplaren waren. En die 2 hadden dus ervaren eigenaren nodig. Veel pupjes zouden naar gezinnen met kinderen gaan, een aantal hadden wel ervaring met honden en ook met Weimaraners, maar die wilden een reu. Sjaan en Marrie Terlouw zochten een pittig teefje en zij wilden graag jachttraining gaan doen met hun teefje en misschien shows en de clubmatches van de vereniging. Wij hadden al tijdens jachttestjes ontdekt dat Dido erg fel reageerde op alles wat met wild te maken had. Zelf was ik geneigd om zilver te kiezen, vanwege haar zwaarder bone en haar mooie lichte kleur. Ook omdat ik dacht dat roze wel een erg pittig exemplaar zou zijn qua jacht en daar hadden we al 1 van rond lopen in de vorm van Darcy. En 1 vond ik wel genoeg. 

Het werd zilver en zij werd gedoopt tot June

De rest vond de naam niets, maar ik had die naam al zolang op mijn lijstje staan. Officieel heet ze Alannah June van 't Harde Pad. Alannah betekent lief, mooi. Toen alle pups de deur uit waren, merkte we dat June inderdaad een pittig exemplaar was, erg aanwezig, nam niet snel haar rust, erg ongedurig, een echte wiebelkont. En ze jatte alles wat eetbaar was. Van de tafel, uit kastjes. We wisten niet wat we meemaakte. We moesten alles goed sluiten, niets op de rand van de tafel of aanrecht laten liggen. Zo klein als ze was, ze kreeg het te pakken en met het groeien werd dit alleen maar erger. Het opgroeien ging goed, ze at goed, maar had wel regelmatig last van dunne ontlasting. Ze maakte met van alles kennis, zoals het hoort. Ze bleef licht, ze was moeilijk dikker te krijgen. Maar ze was ook zo druk. Ze is nu prima op gewicht, we moeten zelfs oppassen dat ze niet te dik wordt. Ze heeft altijd honger! En met haar darmen gaat het nu heel goed, dankzij Proplan Lam en Rijst, op aanraden van de breeder consultant van Proplan. Ze kreeg n.l. altijd Zalm en Rijst. 

Stamboom

HD

Gehoorzaamheid

June en ik trainden bij Kynologen Vereniging Rijnland. In november 2006 begonnen we met de puppytraining. Wat een rampenplan was dat. De eerste lessen, vreselijk. Geen rust in te krijgen. Het trainen was erg wennen, alles ging op een nieuwe manier, slipkettinkjes worden al geruime tijd niet meer gebruikt en alles gaat op basis van beloning.    

Dus ik moest elke keer een zak vol snoepjes meenemen. June was een vreselijke wiebelkont en er was bijna niets mee te beginnen, heel snel afgeleid en alles was leuker behalve de baas. Ik heb menig keer jaloers naar andere pupjes gekeken. Er was ook een soort bulldogje, die deed alles zo goed. Maar een paar cursussen verder was dat wel anders, toen vond ik dat er geen gang in zat en hij was zo saai.

Dus het kan snel veranderen. Maar met veel geduld, snoepjes, heel veel kaas en trainen ging het steeds beter. Ik vond het leuk en June ook, meestal. Af en zit was zoals gewoonlijk moeilijk, Weimaraner-eigen. Blijven was nog erger. Het af-liggen en dan blijven gaf de meeste problemen, maar ook met deze onderdelen geldt, dat geduld en trainen beloond worden. En als ik zie en merk hoe ze het nu doet, heel goed, vind ik. De puppycursus hebben we met goed gevolg afgelegd, alleen was het wel jammer dat we de laatste 2 lessen moesten missen, doordat June ziek was door het gif en ik heb daar geen certificaat van, ik heb er verder ook niet naar gevraagd. Vond het niet zo belangrijk en ik ben het ook vergeten. Wel was er een wandeling met alle puppy's, maar ik ben niet mee geweest met June. Vond haar nog te zwak. Jammer, maar het was niet anders, de gezondheid van June ging voor. Na de puppycursus volgde de cursus Gehoorzame Hond, in april en in juli kregen we de certificaten van deze cursus. We zijn door gegaan tot eind oktober 2009, we hebben toen het G&G B gehaald. Lees meer. 

Jacht

Introductie

We hebben in het begin echt gedacht zit er wel wat jacht in June. Want we konden het niet echt ontdekken. Ze had wel van pup af aan belangstelling voor vogels.Toen ze ouder werd, ging ze meer haar eigen gang en ging ze ook wat verder van ons weg. En ze kreeg meer belangstelling voor wild: vogels, konijnen, hazen. Heel leuk om achteraan te gaan. Toen ze jong was hield ze me veel te veel in de gaten. Dat is wel een verschil met een eigen gefokt teefje. De band hoef je niet meer op te bouwen, die is er al. Wel heb ik daardoor denk ik een fout gemaakt. Toen al de pups nog in huis waren, gebruikten we de jachtfluit wanneer het etenstijd was. Rennen met z'n elven naar het eten, je wist niet wat je zag! geweldig was dat. Doordat June mij als klein pupje erg in de gaten hield heb ik de fluit niet zoveel meer gebruikt en voor de andere - toen nog 2 - dames, hoefde ik het ook niet zoveel meer te gebruiken. Er was een tijd dat ze best slecht luisterde naar de fluit, ik moest hier echt weer aan werken. Nu is het  alleen maar rennen en vliegen van June, werkelijk met een noodvaart. Altijd in de weer. En als ze iets in haar neus heeft kan ze doof en blind zijn, ze gaat dan echt haar eigen gang. Dit is niet altijd even prettig. Maar ik ben nooit bang dat ik haar kwijt raak. Want onbewust houdt ze de boel toch goed in de gaten en blijft ze nooit lang weg. Dit in tegenstelling tot Jeska en Darcy. Bij hen was ik altijd wel bang dat ik ze kwijt zou raken. In de zomer van 2007 ben ik voorzichtig met wat jachtoefeningen begonnen. Ook heb ik gedurende de zomermaanden juli/augustus 2007 getraind met Sjaan en Marrie en Dido, meestal in Capelle aan den IJssel, ook trainden Ger en Cocky Schouten mee, Wil en Darcy gingen ook mee.  Lees verder.

Exterieur                                               

Hoe het begon voor June

• Jeugdklas, vanaf 9 maanden tot 18 maanden
• Jongehondenklas, vanaf 15 maanden tot 24 maanden
• Openklas, vanaf 15 maanden
• Gebruikshondenklas, vanaf 15 maanden. Voor honden die een veldwerk kwalificatie hebben, of 1 van  de buitenlandse proeven zoals de Feld- und Wasserprüffung, HZP of VGP

June was een vrij compact hondje, niet zo groot. In ieder geval niet zo groot als haar moeder en ook niet zo hoog op de poten. Heel soms kreeg ze een Zeer Goed, vooral toen ze jonger was, maar de Uitmuntend is in de meerderheid. Natuurlijk ook wij gaan liever met de honden de velden in of gewoon wandelen of trainen. Maar ook willen we graag weten of June qua exterieur goed in elkaar zit. Een hond die goed in elkaar zit, zal ook in het veld beter presteren. Als een hond te stijl in de voor– of achterhand is, wraakt zich dat in het veld. Minder snelheid, sneller blessures, slechtere loop. 

Langzamerhand werd ze steeds zelfverzekerder

Met keuren op tentoonstellingen zal er altijd enige subjectiviteit aanwezig zijn, je bent afhankelijk van de smaak van de keurmeester, de waan van de dag, soms is er ook enige voorkeur. Maar zo is het spelletje, daar moet je ook weer tegen kunnen. Op de nieuwspagina staan de shows waar we geweest zijn. In het begin ging Wil vaak mee. Maar ik merkte, ook met shows, dat June weer erg naar Wil toe trok. Ik had dan veel moeite om haar goed te laten staan. Dus nu gaat meestal Ella mee. Met Ella gaat het beter, we wandelen ook vaak samen, deze wisselwerking is beter. Showen ging ook steeds beter, ze kon nogal eens verlegen zijn, maar daar is nu geen sprake meer van. Iemand vroeg laatst aan mij: ”hoeveel punten heb je nu”. Ik heb ze pas geteld en kwam op 3 3/4 punt. Dus nog een 1/4 te gaan. Wel wilde ik graag voor het Internationaal Kampioenschap gaan. We moesten daarvoor naar een buitenlandse show, als ze in het buitenland beste teef wordt krijgt ze 1 punt en 2 punten zijn genoeg voor het Internationaal Schoonheids Kampioenschap, omdat ze veldwerkkwalificaties heeft. En Ja het is gelukt. June is 24 april 2010 Internationaal Schoonheids Kampioen geworden, in Duitsland in Lingen. De keurmeester was helemaal weg van haar. Gaan we door voor het Duits Kampioenschap? Voor het Duits Kampioenschap heb je 5 punten nodig. Nu nog even niet. Eerst het Nederlands Kampioenschap en ook dat is onlangs gelukt, in Eind-hoven is ze op 5 februari 2011 Nederlands Kampioen geworden.

Clubmatch WSH 2010

Predicaat van Natuurlijke Aanleg

16 mei Nieuwegein, tijdens de jaarlijkse clubmatch van de Weimaraner Vereniging, reikte de voorzitter Madsy Bus het Gebruikshonden register uit aan mij en June. Helaas waren er maar 3 Weimaraners. Jeska en Darcy hebben dit predicaat ook gehaald met pa en nu ik met June. Heel erg trots.

Jachthoorngeschal

Ook werden de hoornblazers nog naar voren geroepen, om het geheel een beetje aan te kleden. Dit gaf toch een speciaal tintje. De belangstelling langs de kant viel tegen, mede veroorzaakt door de lunchpauze.
Nadat de certificaten aan de kandidaten waren uitgereikt hebben we nog een ere rondje gelopen. June had er zin in, ze had een aardig tempo. Ter afsluiting werd er nogmaals op de jachthoorns geblazen.

De show

Het weer was prima, ‘s morgens nog wat bewolkt, maar s’middags kwam steeds meer de zon tevoorschijn. En het belangrijkste: het was droog! Dit was de laatste jaren wel eens anders. Het terrein was ook erg mooi, prachtig veld tussen de bomen, mooie kantine, vriendelijk personeel. Het was niet zo heel druk. Hoe meer Weimaraners in Nederland, des te minder inschrijvingen lijkt wel. Dat is jammer.
Tegen het einde van de dag was de Gebruikshondenklas aan de beurt om te worden gekeurd. June moest tegen haar tante Dewdrup of Weimar’s Joy. June deed het prima, maar haar tante Drup werd 1e met een Uitmuntend en June 2e met een Uitmuntend. 3e met een Zeer Goed werd Dzinny of Kyrandor’s home.

Veteranenklas 

Darcy hadden we in de Veteranen-klas ingeschre-ven, op dringend verzoek van Wil. Van mij hoefde ze niet, want zo leuk vindt ze het niet. Maar ze deed het prima, rende als een jonge god door de ring, met Wil. Ja zeker, Hij wilde haar graag voorbrengen. Darcy kreeg een 2e plaats Uit-muntend, met een prachtig keurverslag. 1e met een Uit-muntend werd Eager Misty of the Grey Noble. Het was een gezellige dag.             

Ongeluk

Sinds 2013 train ik niet meer met June, ze is nu 7 en het is mooi geweest. Begin 2013 heeft June haar rechter oog verloren door een doorn of klap waardoor de lens in haar oog is doorboord. Haar oog kon niet meer gered worden,VRESELIJK is het. Het heeft lang geduurd eer we er aan gewend waren. Maar June doet het goed, ze lijkt er geen last van te hebben. Ik wilde in januari met een zweetwerkcursus beginnen, maar het verlies van het oog heeft roet in het eten gegooid. June geniet van de wandelingen met Maddy en Darcy. Met Maddy is ze dikke maatjes en na de dood van haar moeder Darcy heeft ze gelukkig Maddy nog en ze zijn gek op elkaar. 

June is niet meer

Ze is 29 november 2017 overleden, met een leeftijd van 11 jaar en 3 maanden. We hebben haar in laten slapen, thuis bij ons en de andere honden. We zaten allemaal rond haar mand, zelfs Blaine en Maddy lagen erbij. Ze was op, het ging niet meer. Dag mijn mooie, lieve, slimme June, een natuurtalent en zo één als June krijg je niet zo maar weer. Zie mijn blog: afscheid June.