Jachtproeven

Proefexamen KNJV bij de vereniging WSH

augustus 2007

Een oefenexamen ter voorbereiding op het examen van de K.N.J.V. Ik besloot mee te doen, gewoon om te kijken hoever we waren. Wil ging ook mee. Na afloop wist ik echt hoever ik ervoor stond, het was een rampenplan.  
Een paar oefeningen gingen aardig. Maar het ging helemaal mis bij de onderdelen verloren zoeken. Ze moest het konijn apporteren, maar ze ging er als een speer vandoor. Niet om het konijn te halen, maar om Wil te halen. Want waar was ie. En vinden deed ze hem hoor, ik stond vreselijk voor joker. Het onderdeel over water sturen werd ook een ramp. Kortom als ik met June verder wilde werken moest ik dat alleen gaan doen. Wij moesten een goede band krijgen en daar kon mijn vader gewoon niet bij zijn. Hij heeft een te grote invloed op June en een natuurlijk overwicht. Ik besloot een ander trainingsgroepje te zoeken en dat werd bij Ada Schoenmaker in Noordwijk. 

Workingtest St. Hubertus november 2008

Dit ging best aardig maar we hebben het niet gehaald. Waterwerk was n.l. een ramp.  Ik moet er wel bij vertellen, dat ik me toch wat slecht had voorbereid en ik had het anders ingeschat. Aan waterwerk heb ik niets gedaan en dat was toch wel belangrijk voor deze proef en June. Als er een man/vrouw in het groen bij het water stond, was het eng en had ze de neiging om er vandoor te gaan. Wat dat betreft was ze super gevoelig. De apporteer onderdelen gingen goed, verloren zoeken ook. 1 onderdeel was nog spannend, verloren zoeken in het bos, met 2 apporten. Het eerste apport ging goed, de 2e lag in het riet langs het water, oeps. Maar ze heeft daar gezocht en vond de dummy, ze bracht het keurig netjes. Markeren ging goed, zo jammer van het water.

Proef eigen terrein, Hubertus Den Haag
Maart 2009

Dit was in maart en was erg leuk. We werden ingedeeld in groepjes van 3 man. Veel apport oefeningen en het was de bedoeling dat je als groep de meeste punten haalden. Fanatiek wordt je dan en het ging goed, we eindigden volgens mij als 4e.

DAP

mei 2009

De dummy apporteer proef, bij de Weimaraner Vereniging. Echt om te kijken hoe ver we stonden. Markeren ging super. Apport in dichte dekking ging ook goed. Het waterwerk ging niet goed en 's middags zakte ze in, haar enthousiasme ging weg. Bij het waterapport was het grappig dat iedere hond bijna vanzelf naar links rende richting het water, nadat vanaf het water een schot klonk en er ook eend (dummy) in het water werd gegooid. June niet, zij rende keurig vooruit, best een eind, wat ook de bedoeling was. Ze vond de dummy en bracht het netjes. Dit deed ze heel goed. Het schot vanaf het water was de verleiding, hier deed ze dus niets mee. Logisch want ze deed alles om het water te vermijden. Vervolgens moest ze toch het water in. Het schot en de eend waren al gevallen en June moest het apporteren. Mooi niet, ik probeerde van alles, maar nee. 

Wat wel heel goed was van de eigenaar van het terrein (Ben), is het over water takelapparaat dat hij heeft. Ja,wat bedoel ik hiermee. Langs de kant van het water is een soort wiel met trappers geplaatst waar aan gedraaid moet worden, een katrol (ijzeren draad) gaat over het water, op een hoogte van een meter of 2. De hond wordt aan een ijzeren draad vastgemaakt, wat verbonden is met de ijzeren draad op hoogte. De hond  moet even geholpen worden om in het water te stappen. Ben draait aan de trappers en de hond wordt zo het water in getrokken en moet naar de overkant. De constructie op hoogte zorgt ervoor dat de hond vooruit getrokken wordt. Ideaal, want de hond weet niet wie dit doet en kan ook geen trainer of voorjager hier op aan kijken. 

Ideaal apparaat voor June. Ze werd keurig over het water getrokken en zo zwom ze naar de overkant. Wat zal ze gedacht hebben.... Hierna heb ik haar zelf nog even het water in gestuurd, geen probleem. Zo jammer dat ze het dan met het onderdeel van daarvoor niet doet. Darcy en Dido (zij deed ook mee) hadden uiteraard geen moeite met het apport uit het water. De verleiding met het schot vanaf het water, was ook een te grote verleiding. Inderdaad gingen ze naar het water om daar te kijken wat er te halen viel. Het vooruit sturen, wat de bedoeling was, om de dummy te halen lukte niet. Ze was met geen mogelijkheid meer vooruit te bewegen. Nog een moeizaam apport in dichte dekking, dit bestond uit 2 apporten. Maar uiteindelijk haalde ze het wel. Het Markeren met schot en verleiding ging niet goed. June, ook Darcy, liep naar diegene die het schot loste. En ze lette verder niet op waar de dummy neer viel. Dit was weer een andere opstelling dan we vaak oefenen bij Hubertus en meteen ging ze in de fout. De verleiding gaf ook veel verleiding. Maar, na een grote mond, kwam ze wel. 

Zoals gezegd stortte ze in 's middags en de motivatie was weg. Er was weer een apport in het bos en ik moest veel uit de kast halen om haar naar me toe te krijgen. Hmm. Ook moest ze weer het water in en na heel veel aandrang en aanmoediging lukte het. Fred stond bij de laatste twee onderdelen en ik vroeg naderhand raad aan hem. Hij vertelde mij dat ik haar enthousiasme moest zien terug te krijgen. Geen druk, plezier maken. Dit heb ik hierna geprobeerd te doen. Gek doen weer, heel vrolijk en blij en ik merkte dat het weer wat beter ging. Het moest ook spannend zijn voor June, afwissellend ook. Kortom dit was weer een goede les.

Proefexamen  KNJV Weimaraner Vereniging
Juli 2009

Dit was zoals gewoonlijk op de Bolusberg in Heerle. Prachtige locatie. Het ging super, zeker voor June. Het leek wel of er een knop bij haar om ging. Erg prettig voor mij. We werden ingedeeld in groepen en ik heb gevraagd of mijn vader en Darcy bij mij in de groep mochten. Ik heb dit van te voren gevraagd. In het programmaboekje zag ik dat we gelukkig in één groep zaten, dit voorkomt stress van mijn kant en zoeken van June naar mijn vader. Even ging het mis. De volgorde in het programmaboekje werd gewijzigd en nu zat ik in een andere groep. Ik heb hier meteen wat van gezegd. Dido zat jammer genoeg in een andere groep. Wel zat Wim met Castor in mijn groep, leuk, Petra was er ook. Leuke sfeer heerste er, het was gezellig. 

De onderdelen van het proefexamen:

• kort apport en blijven uit zicht: ik moest steeds als eerste starten en dat vond ik niet prettig. Het gaf me te weinig tijd om even te oefenen, vooral met het eerste onderdeel. En het konijn vind ze echt heeeel leuk. Voor het down liggen en blijven was ik niet bang. Ik gaf het commando: "af" en dat deed ze. Laatste commando: "blijf" en ik liep weg.Ik heb altijd de neiging om achterom te kijken, maar dit mag niet. Ik kreeg vrij snel de opmerking van de keurmeester dat June zat. Wat was dat nu, dit doet ze anders nooit. Ik mocht teruglopen en haar weer het commando "af" geven. Dit is toegestaan. Nu maar hopen dat ze bleef liggen. 2 minuten uit zicht staan duurt dan best lang. Na 2 minuten mocht ik terug lopen naar June. En ze lag nog keurig op haar plaats. Kort apport met konijn. Ik had dit echt even willen voorbereiden, ze is altijd zo fel op het konijn. Ik zette June naast me neer en gaf heel rustig en zachtjes het commando: "apport". Ik deed dit om te proberen de felheid eruit te halen. Nou, met een noodvaart vloog ze op het konijn af, veel te onstuimig. Ze pakte het konijn en wilde de andere kant op lopen. Toch weer mijn vader opzoeken? Ik moest flink mijn stem verheffen en riep: "hier". Gelukkig ze kwam, maar het apport was net aan. Wel gaf ze het keurig af.
• Apport uit het water: Ook nu had ik te weinig tijd om haar even onder te dompelen. Ik probeerde vertrouwen en zekerheid uit te stralen. We liepen naar het water, June moest netjes volgen. We kregen de plek aangewezen waar we moesten staan, ik mag hier niet overheen. Riem af en even later klonk het schot en viel de eend in het water. Ik mocht June in het water sturen en ik gaf het commando: "apport". Echt ze liep richting het water, stapte in het water en zwom! niet te geloven, dit was al geweldig. Ik probeerde heel rustig te blijven....June zwom naar de eend en pakte het, zwom terug, kwam uit het water en helaas legde ze de eend neer. Maar ik hield me in en zei niets, June pakte uit haar eigen de eend weer op en gaf het netjes zittend aan mij af. 

• Verloren zoeken van een eend: Ik moest June weer op een aangegeven plek naast me neer zetten. Riem af en op aangeven van de keurmeester zei ik: "zoek apport". Met armbeweging en daarbij de richting aangeven. June ging voortvarend van start, ik zag haar op een gegeven moment wind halen en even later stond ze aan de rechter kant aan de rand van het bos. Ze stond stil en ik zag haar twijfelen. Ze keek naar rechts, je mag niets zeggen, maar ik dacht ik moet ingrijpen. Ik riep: "hier". En gelukkig ze kwam mijn kant op en gaf het konijn netjes af, dat wel.

• Volgen en vooruit sturen: Zonder koekjes en dat is best lastig. Je moet een bepaald parcours lopen in de vorm van een achtje. Flink geoefend dat wel, June heeft de neiging om met los lopen iets achter te blijven. Aan de riem volgen ging prima en los lopen eigenlijk ook, ze hield zich wel iets in. Vooruit sturen ging aardig. Op aangeven gaf ik het commando: "vooruit". June ging vooruit, niet al te snel en stopte iets te vroeg. Ik mocht haar terug roepen en op mijn commando kwam ze terug. Niet al te snel, maar ik was tevreden. Ik moest dit vooruit sturen best oefenen van te voren, want ik gebruik het vooruit vaak gecombineerd met een apport. Nu moest ze vooruit en terug komen zonder iets gevonden te hebben. Die knop moest om. Na het volgen was de lunch. Ik pakte het deze keer anders aan. Normaal gaf ik altijd brood en romige yoghurt voor de energie. Dan stortte ze 's middags een beetje in, had niet veel zin meer. Nu gaf ik eigenlijk alleen maar water met karnemelk, karig, dat vond ook June. Ze kon niet geloven dat dit het was, toch wel June. 

• Apport over water: Weer als eerste natuurlijk. We gingen daar staan waar het moest en ik gaf het commando: "over". Ze ging weer te water en zwom over, echt wonderen bestaan. Ze zwom en ze zwom door en door. Toen ze aan de overkant was riep ik: "zoek apport". Ze rende naar links en ik deed een schietgebedje. Het hielp. Ze kwam in no time terug en stond aan de kant van het water. Ik zag haar weer twijfelen en ik hield me weer in, wat een zelfbeheersing had ik toch deze dag. Hans was keurmeester en zei tegen mij: "je houdt je mond", "ik zeg niets", antwoordde ik. June stapte het water weer in en zwom terug. Ze kwam uit het water, hield de eend in haar bek, liet het niet vallen. En gaf het heel netjes af. Hans vond het prachtig en zei een 10. Ik zei: "een 10, een 10 + zal je bedoelen". "oké, je krijgt een 10 +", antwoordde Hans. June deed dit zo mooi en ik was zo trots, ik heb haar helemaal de hemel ingeprezen. Vrolijk en lachend liepen we richting de anderen. Toen we bij het hekje waren zei mijn vader al: "nou dit is goed gegaan, dat hoor ik al". 
• Markeren: Het laatste onderdeel, bijna hadden we het gehaald. Maar markeren is moeilijk en vaak een moment opname. We liepen een ruig terrein op, met hoog gewas. We gingen staan op de aangegeven plek, ik moest wachten op het teken van de keurmeester. De laatste tijd vergeet ik dit, zo stom. Ik bracht June los voor, nam de gok, want ze is aardig steady. Het schot klonk op een grote afstand en de eend viel in het hoge gras, niet eenvoudig dus. Ik kreeg het teken en gaf het commando: "apport". Daar ging ze, ze rende snel vooruit, nog verder en verder en toen stopte ze. Ze maakte een bochtje terug, dit mag. En ik verwachtte dat ze nu de eend had gevonden. Toen zag ik haar neus over de grond gaan en wist dat het voorbij is. Ze ging  zoeken en dat is niet de bedoeling. Ik moest haar terug roepen, moeilijk want ze wil natuurlijk de eend vinden, gelukkig kwam ze nadat ik een aantal keren had geroepen. De schutter zei, dat June net iets te vroeg was gestopt. Erg Jammer.

Toch was ik echt heel trots op mijn meisje, ze had het super gedaan. Wel een C-diploma, helaas geen B.

Cijferlijst.

Proef Eigen Terrein Hubertus

Maart 2010

Er werd slecht weer voorspeld, maar het viel reuze mee, zelfs het zonnetje verscheen. We werden in groepjes van 3 personen ingedeeld. June en ik waren ingedeeld in een groep met 2 nog erg jonge hondjes. Een Drentsche Patrijs  en een Labrador. De Labrador deed het leuk, de Drentsche Patrijs was nog een echte dondersteen. Zoals een jonge Drent moet zijn, een Staande Hond heeft gewoon veel meer tijd nodig. Als groep hadden we geen hoge klassering, dit geeft niets, we hadden veel lol. En het was heel leuk om die jonge hondjes aan het werk te zien. June had het echter individueel wel heel goed gedaan. Veel tienen. Apporteren van de 5 dummy’s: een 10, markeren een 10, het ging echt heel goed. Hoge klassering. Hadden we toch goed gedaan, al zeg ik het zelf.                   

Clubmatch WSH 2010

 16 mei  Nieuwegein

Tijdens de jaarlijkse clubmatch van de Weimaraner Vereniging, reikte de voorzitter Madsy Bus het Gebruikshonden register uit aan mij en June. Helaas waren er maar 3 Weimaraners.

Jachthoorngeschal

Ook werden de hoornblazers nog naar voren geroepen, om het geheel een beetje aan te kleden. Dit gaf toch een speciaal tintje. De belangstelling langs de kant viel tegen, mede veroorzaakt door de lunchpauze.
Nadat de certificaten aan de kandidaten waren uitgereikt hebben we nog een ere rondje gelopen. June had er zin in, ze had een aardig tempo. Ter afsluiting werd er nogmaals op de jachthoorns geblazen.

De show

Het weer was prima, ‘s morgens nog wat bewolkt, maar s’middags kwam steeds meer de zon tevoorschijn. En het belangrijkste: het was droog! Dit was de laatste jaren wel eens anders. Het terrein was ook erg mooi, prachtig veld tussen de bomen, mooie kantine, vriendelijk personeel. Het was niet zo heel druk. Hoe meer Weimaraners in Nederland, des te minder inschrijvingen lijkt wel. Dat is jammer.
Tegen het einde van de dag was de Gebruikshondenklas aan de beurt om te worden gekeurd. June moest tegen haar tante Dewdrup of Weimar’s Joy. June deed het prima, maar haar tante Drup werd 1e met een Uitmuntend en June 2e met een Uitmuntend. 3e met een Zeer Goed werd Dzinny of Kyrandor’s home.

Veteranenklas 

Darcy hadden we in de Veteranen-klas ingeschre-ven, op dringend verzoek van Wil. Van mij hoefde ze niet, want zo leuk vindt ze het niet. Maar ze deed het prima, rende als een jonge god door de ring, met Wil. Ja zeker, Hij wilde haar graag voorbrengen. Darcy kreeg een 2e plaats Uit-muntend, met een prachtig keurverslag. 1e met een Uit-muntend werd Eager Misty of the Grey Noble. Het was een gezellige dag.                      

De Onderlinge Hubertus

Juni 2010

Traditioneel werd aan het einde van het voorjaarsseizoen, eind juni, “de Onderlinge” georganiseerd. In de Ruiven in Delft. Een proef gebaseerd op de KNJV C en B onderdelen, maar dan met dummy's. Een onderlinge strijd tussen alle cursisten van Hubertus. Het spel werd op het scherpst van de snede gespeeld, hard tegen hard, alles werd uit de kast gehaald voor de felbegeerde overwinning.

Geintje! Allemaal niet waar. Het was gezellig, er heerste een ontspannen sfeer, men hielp elkaar daar waar nodig. En de proef ging best goed voor June en mij. We begonnen meteen met het waterwerk. De 2e proef apport over diep water ging wat moeizaam, ik moest een aantal commando’s gebruiken, want ze wilde niet terug komen/zwemmen. Dit was een 6 en meteen het laagste cijfer. Verder gingen de onderdelen goed. Dirigeren een 10, apport te land 10, verloren zoeken 10. 

Eind van de dag, na het inleveren van de cijferlijsten en de puntentelling volgde de uitslag. Eerst de puppy-groep, dan de C-groep en toen de B-groep. Het duurde en duurde en mijn naam werd nog niet genoemd. Dat betekende dat ik best hoog zat. En wat denk je? Een mooi verdiende 3e plaats. Super trots. Helemaal aan het eind werden nog een aantal bekers uitgedeeld. Ik ben hier niet zo van op de hoogte moet ik eerlijk bekennen, dit is toch ver van mijn bed show. Toen werd de Hubertus bokaal genoemd, oké?! En mijn naam genoemd, oké!? Wat was dit? De Hubertus bokaal werd aan June en mij overhandigd. Voor de goede prestatie van deze dag en ter stimulatie. Vooral omdat ik veldwerk doe en ook train voor de KNJV proeven. Dit vinden zij een bijzondere prestatie. Eigenlijk stiekem ik ook wel.

Uiteraard kon Ruud het niet nalaten om toch nog even een sneer te geven over de Weimaraner, ik vind het niet erg, en moet er altijd erg om lachen. Ruud had een slechte dag, want de nummer 1 van de B-groep was wederom een Weimaraner, Plato van Melvin.

Zwaar beladen

ik was super trots. Bepakt en bezakt gingen we huiswaarts. Een hele grote bokaal, een beker voor de 3e prijs, een grote zak voer, een mooi glas met het logo van Hubertus. Zo wil ik vaker naar huis gaan.