Aanlegproefveldwerk WSH
Rhoon, 1 maart 2008
Er stond heel veel wind die dag. Het was een onstuimige dag, er stond een stormachtige wind. Wind is fijn, maar zoveel wind! Ik was in de laatste groep ingedeeld. Kleine groepjes gingen op pad, met Dolf als veldbegeleider en Marjolein en Roel als keurmeesters. Helaas mocht je niet kijken. Dat zou teveel verstoring geven in het veld, dus ik heb niets van het werk van de andere honden gezien. Ik was best zenuwachtig, vooral omdat June zo slecht te sturen is. Ik weet ook wel dat dit geen vereiste is met een aanlegproef.
Na de lunch
Waren ik en June aan de beurt, samen met een fransman met zijn langhaar reu. June en ik mochten met Dolf meerijden in zijn bus, ik dacht dat het ver rijden was en dat we veel moesten lopen, maar dat pakte anders uit. Ik had het makkelijk lopend af gekund. Ook kwam Fred van Marion kijken en hij reed ook mee met Dolf. We kregen een mooi veld tot onze beschikking, met volop ruigte en aan de zijkant en in het midden een sloot. Er stond wind, heel veel wind.
Eindelijk was June aan de beurt
Ik mocht June losmaken en daar ging ze. Naar de sloot, daar waren eenden, maar gelukkig liet ze de eenden verder links liggen. June liep verder. Marjolein en Roel liepen achter mij. Marjolein zei: dirigeer haar naar het greppeltje in het midden van het veld. Want daar kunnen ook nog wel eens fazanten zitten in het ruigte. Maar June is eigengereid, dat vertelde ik al. Ik kan wel willen dat ze naar het greppeltje moet, maar als madam wat anders in haar hoofd heeft…. En ze had echt wat anders in het hoofd, ik liet haar gaan, moest haar ook wel laten gaan.
Ze was wat van plan, dat zag je. Ook Marjolein zag dat en zei ook: “laat haar maar gaan, dat greppeltje komt straks eventueel nog”. Wat ze toen liet zien, ging heel snel en was prachtig. Ze liep om het greppeltje heen, maakte een paar prachtige slagen op de wind en boem….daar stond ze. Zo vast als een huis. Marjolein en Roel helemaal enthousiast en opgewonden. "Rennen, er naar toe": riep Marjolein. Het ging ook allemaal zo snel, dat ik er beduusd van was. Maar goed, ik kon er niet te lang bij stil staan, ik rende er naar toe, het was best een afstand. Maar vlak voor ik bij haar was vloog er een patrijs op.
Ze bezorgde ons kippenvel
De wijze waarop ze de slagen maakte en het punt was echt prachtig, mooie hoge kophouding, geweldig. “Aanlijnen”: riep Marjolein. Oeps dacht ik, als dat maar lukt. Maar ik riep June en wonder boven wonder, ze kwam meteen. Ik heb haar helemaal de hemel in geprezen, zo blij was ik en zo mooi was het. Marjolein en Roel vonden het ook helemaal geweldig. Dolf en Fred stonden op de eerste rij. Zij stonden op de weg te kijken en hadden een prachtig uitzicht. Dolf en Fred renden helemaal hyper het veld op. Dolf riep maar: “zag je dat, zag je dat, geweldig. Wat een mooi punt”. Volgens Dolf neigde het naar een uitmuntend?! Fred zei dat hij gewoon kippenvel kreeg, zo mooi vond hij het schouwspel en hij was zo blij dat hij mee was gegaan om te kijken. Wat een complimenten hè, ik werd er echt een beetje verlegen van! Maar vooral was ik heel blij. Dolf is echt niet iemand die scheutig is met complimenten. Daarom was zijn compliment extra leuk. June was ook helemaal opgewonden. Het was wel jammer voor haar dat ze na het lange wachten maar zo kort gelopen heeft. Ze kreeg net de smaak te pakken. Doordat ik helemaal in de wolken liep heb ik eigenlijk niet veel meer gezien van de fransman die na mij kwam, hij was met zijn langhaar de laatste.
De nabespreking, het resultaat en vervolgens de schottest
De bespreking was ook super natuurlijk. Ik hoorde ook wat de andere honden hadden gedaan en hoe ze het hebben gedaan. Roel vertelde het heel boeiend en beeldend. Hierna werd er nog een schottest gedaan. Alle honden werden de akker op gestuurd en als ze een eindje weg waren, werd er door Dolf geschoten. De schottest gaf geen problemen voor June en ze legde het met goed gevolg af. Dit gold voor alle honden.
Omdat ik zo voorzichtig was en eerst de aanlegproef wilde afwachten, was ik te laat met inschrijven voor de jeugd voorjaarswedstrijden. Een les: voorzichtigheid kan ook tegen je werken. Ik kon me nog wel inschrijven voor Steenbergen, 30 april 2008, georganiseerd door de Weimaraner Vereniging.
