Najaarveldwedstrijden 2008 Jeugd
Trainingsdag Veldwerk
Vooraf
Op de website van de Münsterlander Vereniging, las ik een bericht dat er een oefendag veldwerk was. Dit leek me wel wat, vooral omdat ik zo met June in de bieten kon oefenen. En een leuke bijkomstigheid was dat het dichtbij was, n.l. nabij Abbenes. Dus ik heb me ingeschreven.
Ontvangst
Eind Augustus 2008: trainingsdag Veldwerk bij de Nederlandse Vereniging Grote Münsterlander. Cor Woets was de keurmeester en ik heb best wat geleerd. Het was een war me, gezellig dag en we werden gastvrij ontvangen door Wilma, een echte Grote Münsterlander vrouw met een grote passie voor het veldwerk. Cor gaf eerst een theoretische les, zodat we enigszins voorbereid het veld in gingen.
De aanwijzingen
Het was een gevarieerde groep, uiteraard Grote Münster-landers, Bracco’s, Heidewachtels. June liep best goed in de bieten, ze kreeg 2x de kans. Dus wat dat betreft een goede les. Helaas geen wild en wordt de motivatie minder. Ik kreeg aanwijzingen waar ik op moest letten en hoe ik het beste kon lopen, allemaal te goede voor June. June wil nog wel eens bij 1 bocht de verkeerde kant op draaien, ik kan dit voorkomen door snel naar voren te lopen, zodat June met mij dezelfde kant op draait. Goede tip!
Goes, 16 september 2008
Inleiding
In de bieten is het zwaar lopen en hard werken. Ik ben nogal klein en de bieten kunnen hoog zijn en daar zag ik best wel tegenop. Ook zit ik lichamelijk nog al beroerd in elkaar en heb daar flink last van. Dit alles is heel zwaar en komt me vaak duur te staan. Maar ik wil dit proberen en ga door zolang ik het nog vol hou of tot het echt niet meer kan. Ik had me gewoon voorgenomen om te gaan trainen met June, voor het schot en na het schot. Ik heb al die jaren aan de zijlijn gestaan. Nu ben ik eigenlijk op zijn slechts en nu ga ik trainen.
Bizar en slechte planning. Nee hoor weet ik in 2014, ik ben veel slechter nu. Ik heb me bij alle jeugdwedstrijden ingeschreven. Op 1 na, dit was in Groningen. Jammer want de velden waren daar mooi, hoorde ik later. Maar dan zou ik 2 wedstrijddagen achter elkaar hebben en dat trek ik gewoon niet. Ik kon met alle wedstrijden meedoen. Wat wel heel jammer is, June wordt net in het begin van het wedstrijdseizoen loops. Ook nu weer en dan heeft ze ook weer last van schijnzwangerschap en is ze toch anders dan normaal.
Ontvangst
De eerste wedstrijd was bij de Heidewachtel Vereniging in Goes, 16 september 2008, Najaarsveldwedstrijd Jeugd. Ik stond 1e reserve. Van Marjolein hoorde ik dat de honden in de jeugd best mee mochten doen als ze loops waren en al stond ik reserve, het loonde vaak toch om te gaan. Want vaak waren er toch uitvallers. Dus op naar Goes. Ik was er ruim op tijd en heb me nu wel aan iedereen voorgesteld. Er waren al best wat deelnemers gearriveerd. Aan de heer van der Valk, de wedstrijdleider, heb ik verteld dat ze loops was. Hij vroeg aan de keurmeester of ik mee mocht doen en dat mocht. Jippie. Ik moest gewoon als laatste lopen en de hond zoveel mogelijk in de auto laten. Uiteraard. Ook moest ik er geen ruchtbaarheid geven, dit heb ik een beetje te letterlijk genomen.
Onze loop
Keurmeester was de heer Beerden uit België. Aparte man, de honden mochten in ieder geval niet teveel ruimte nemen en ze moesten goed luisteren. Nu wil dat nog wel eens een probleem zijn bij de jeugd hondjes en dus ook bij June. Het was lang leven de lol, vooral omdat ze een stukje ruigte mocht afzoeken. Ik hoorde achteraf dat er een koppel fazanten zat aan de rechterkant van het veld, eigenlijk direct toen ik June slipte. Maar dat kon ze onmogelijk ruiken, de wind kwam ook uit een heel andere hoek. Helaas verder geen fazanten of patrijzen op dit stukje veld. Maar de keurmeester vond toch echt dat June veel te ruim veld nam en dat er ook meer contact moest zijn met de baas, dus meer luisteren. Tsja....
's Middags mocht ze nog een veld bieten afzoeken, hij vond wel dat het nu iets beter ging. Dit lopen in de bieten is natuurlijk een stuk zwaarder, dus ging ze ook niet zo ver weg. Dit alles was vrijwel nieuw voor haar. En weer geen fazanten. Helaas. De velden in de omgeving waren wel vaak omringt door snelwegen en dit vond ik wat minder. Er waren een paar Münsterlanders bij die echt ruim veld namen en ook achter hazen of fazanten aangingen en dit was wel een beetje griezelig, met het ook op het verkeer. In de bieten lopen is toch echt een ander verhaal. En het weer was zoals gewoonlijk geweldig.
Dirksland, 19 september
Keurmeester Cor Woets. Deze wedstrijd werd georganiseerd door de Drentse Patrijs Vereniging. Net op tijd, het was een doordeweekse dag, dus druk. Maar uiteraard hou ik hier rekening mee en was ik op tijd van huis gegaan. Maar omdat ik, ondanks de Tomtom, verkeerd was gereden, kwam ik net op tijd aan. Het verzamelen was in een hut bij de boerderij van de familie Mastenbroek. Mooie omgeving, mooie velden en mooi weer.
Weinig wind
De loopsheid van June was afgelopen, maar omdat ze natuurlijk nog een beetje "lekker" rook voor de reuen, heb ik haar toch een beetje in de auto gelaten. Ik was vrij laat aan de beurt en helaas geen wild voor ons in het veld. Er stond niet veel wind, wat het ook moeilijker maakte voor June en mij. Ik vind het moeilijk om de hond goed te sturen. Vooral met zo weinig wind, die ook nog eens van richting veranderd. June heeft echt moeite met lopen in de bieten, tot nu toe geen succes en ik zie aan haar dat de motivatie minder wordt. Ze heeft nog nooit succes in de bieten gehad en ze heeft zoiets van: "wat doe ik hier". Ze heeft dan niet de drive om vlot het veld af te zoeken op zoek naar wild.
motivatie ontbreekt
Ik kan dit niet trainen, dus het kwartje valt niet. 2e beurt idem dito. Dwarrelende wind. Niet veel motivatie en ik begon er een beetje de pee over in te krijgen. June liep regelmatig naar de rand van het veld en liep ook even goed op de wind, maar ja, ze moest in de bieten lopen en niet naar het andere veld gaan. Kortom geen goede dag. Verder was de sfeer goed en gezellig. Ik was een beetje stilletjes omdat de wedstrijd niet wilde vlotten. Ik moet ook zeggen dat ik me van deze dag niet veel kan herinneren. Wel buiten heerlijk in het zonnetje gezeten bij de hut op het terrein van de eerder genoemde boerderij, tijdens de prijsuitreiking.
Gieten/Gasselte, 26 september
Inleiding
Keurmeester Henk Companje. Deze wedstrijd werd wederom door de Drentse Patrijs Vereniging georganiseerd, het was een Najaarsveldwedstrijd Jeugd. Het werd steeds mistiger toen ik bijna bij de plaats van bestemming was. Maar ik was mooi op tijd. Wederom veel bekende gezichten. Leuk, want de meesten kom je elke keer weer tegen. Er heerst ook een gezellige sfeer. Echt heel anders als pak weg 10 á 11 jaar geleden. Toen ik wel eens meeging met mijn vader en Jeska naar veldwedstrijden.
De wedstrijd
Prachtige velden met best wel wild. En het was ook meteen raak tijdens de eerste loop van een andere hond, maar het was nog te mistig om er iets van te zien. We zijn nog wel later begonnen vanwege de mist. Pralina, de Bracco Italiano van Wim was voor mij.
Kruidenbitter
Wim nam elke keer weer flessen kruidenbitters mee en heerlijke snijkoek met boter. Hij probeerde het bittertje aan mij te slijten, maar ik drink geen alcohol, omdat ik gewoon te veel medicijnen slik. Al vond ik het wel jammer hoor, had het graag geproefd. Ik liep alvast achter Wim aan, zodat ik in de buurt was als ik moest beginnen. Wij kregen een aardappelveld toe bedeeld. De bieten zijn al zwaar, de aardappelen zijn nog een tikje erger. Diepe geulen en best aardig hoge bulten. Ik had veel moeite om me staande te houden.
Bij Woets niet en Companje wel
June had er zin in, dat gaf de burger moed. Het was in ieder geval beter als in Dirksland. Maar nu ging ze wel weer ver van me vandaan en maakte ook te diepe slagen, waardoor ze stukken veld oversloeg. Dit ziet Companjen niet graag. Ze deed het net andersom. Bij Woets bleef ze wat te dicht bij me en bij Companje ging ze juist verder weg. Ze had het beter andersom kunnen doen.
Fazant
Ineens vloog er een fazant weg, oeps. June stond er bij en keek ernaar, maar niet voorgestaan. Ze kon de fazant ook nooit geroken hebben, want ze had dat stuk overgeslagen en liep onder de wind. Die kop van June, ze moet echt gedacht hebben: " waar kom jij nu vandaan". Ja, June als je beter je veld aanpakt had je hem gehad. Tja……. Ze ging er niet achteraan. Dit doet ze eigenlijk nooit, hooguit een paar stappen. Maar ze ging wel naar de plek waar die gezeten had en bleef er eigenlijk rond hangen, maar dat had niet zoveel zin natuurlijk. Erg balen en Companjen vond dit ook. Maar verder was ik best tevreden. 's Middags nog een beurt. Een stuk bieten en een stuk zwart land, ik had zo gehoopt op fazanten, maar helaas. Er waren wel wat kwalificaties gevallen die dag. Waaronder Wendy en Tyler met een Goed, erg leuk voor die 2. Het weer: na een mistige start, geweldig.
Abbenes, 1 oktober
Inleiding
Keurmeester Cor Woets. Thuiswedstrijd, slechts 20 minuten rijden. Het werd georganiseerd door de Grote Münsterlander Vereniging, het was een Najaarsveldwedstrijd Jeugd en het was verzamelen bij Wilma Roodenburg thuis. Ik was er al eens geweest tijdens de instructiedag. Tot nu toe hebben we alleen maar mooi weer gehad, dat was die dag wel anders. Slecht weer, veel wind, veel regen. Later werd het wel droger. Abbenes ligt bij Schiphol en dat kon je merken ook, wat een vliegtuigen vlogen er over.
De wedstrijd
Ik was vrij snel aan de beurt, maar ik merkte aan June dat ze er niet veel zin in had, dikke staart, veel gras eten. De dag erna had ze dan ook last van diarree en dit zat haar gewoon dwars die dag, ze had last van haar darmen. Hormonen en darmen, slechte combinatie. Ik moest June de aardappelen in sturen, maar mocht er zelf niet in lopen, dit ging waardeloos en kreeg haar niet de aardappelen in. Er viel daar ook niets te beleven en wat dat betreft is het een echte Weimaraner, want waarom zou ze er dan in gaan. Volgens mij hebben we niet veel wild gezien die dag, volgens mij helemaal niet. 's Middags nog een ander veld in, dit ging iets beter, maar ik kon toch niet echt tevreden zijn. Ik moest haar erg aanmoedigen om veld te nemen.
Hoofdplaat, 4 oktober
Inleiding
Keurmeester de heer Slager, een Najaarveldwedstrijd Jeugd, ook weer georganiseerd door de Grote Münsterlander Vereniging. In Abbenes hoorde ik dat ik 3e reserve stond, toen 2e. Wilma zou al een dag eerder naar Hoofdplaat gaan en ze zei tegen mij dat ik haar vrijdagavond moest bellen. Dan zou ik horen of er afvallers waren. En ja die waren er, dus ik kon meedoen. Dit is niet prettig hoor, want ik had pas laat echt zekerheid. Weer naar Hoofdplaat en weer 2.30 uur rijden. Ik arriveerde weer goed op tijd. Het was best een mooie dag, niet te koud en niet te warm, met best een aardig windje.
Ik merkte aan alles dat June er zin in had, er is ook altijd genoeg wild in Hoofdplaat en omstreken. Dit heeft toch invloed, zeker bij June en haar motivatie. Ik had expres Nicole niet gebeld. Want ik vond het vervelend dat ze eventueel weer een hele dag moest opofferen om te gaan kijken. Leuk vond ze het niet, ik belde haar namelijk later in de middag op dat ik in Hoofdplaat was. Ik hoorde wat boze opmerkingen aan de andere kant van de lijn. Maar ze had nu wel lekker geshopt met haar zus! Ik had afgesproken om aan het eind van de middag, begin van de avond bij haar langs te gaan, om een kalender te brengen.
Onze loop, eindelijk weer succes
Ik was vrij vroeg aan de beurt met June, na de Heidewachtel van de heer Spanjer. Er lag een mooi veld voor ons, June was onrustig en pieperig. Normaal zou ik hier wat aan doen, maar dit heb ik achterwege gelaten, was veel te blij dat ze enthousiast was en dat ze graag het veld in wilde. Ik had grote moeite om haar tegen te houden. De Heidewachtel had geen succes of hij heeft een fazant gemist, dat weet ik niet meer. Wel zag ik even tevoren een haas uit het veld komen, die richting boomgaard verdween. Dit hadden we niet nodig.
June was aan de beurt, Ton Slager vroeg of ik het prettig vond om aanwijzingen te krijgen. Jazeker vond ik dat prettig! Ik kan alle hulp gebruiken. Ik slipte June en moest haar in haar patroon zien te krijgen. June heeft altijd de neiging om eerst meteen naar voren te steken en daardoor slaat ze stukken veld over. Ook nu deed ze dat en ik moest haar terug fluiten en naar links sturen. Ik moest haar goed aanmoedigen, enthousiast ook, om haar door de bieten te leiden.
Weer in Hoofdplaat
Al best snel zag ik aan June dat er wat aan de hand was en BOEM, ze stond als een huis. Precies in een bocht, ze stond zelf ook in een bocht, kophouding wel wat naar beneden. Keurmeester riep: "er naar toe". Ja, dat is sneller gedacht dan gedaan in de bieten. Al moet ik eerlijk bekennen dat de bieten niet zo hoog stonden. Ik er naar toe, niet helemaal rennend, bang om het wild te verstoren, maar toch zo snel mogelijk. Ik kon bijna bij haar komen, helaas de fazant vloog te vroeg op. Het was een hennetje. Ze ging er een heel klein stukje achterna, maar ik riep haar en ze kwam eigenlijk meteen naar mij toe.
Goed gedaan June
Ik moest haar aanlijnen van de keurmeester. Ik vind dit eigenlijk een beetje jammer, dat dit steeds moet. Nu zijn de hondjes lekker op dreef en dan is het ineens over. Dit lijkt mij voor de hond best frustrerend. Mijn beurt was over, maar later op de dag wilde de keurmeester June nog zien lopen. Dit had ze toch al gedaan? maar natuurlijk niet lang genoeg. De keurmeester vond het een mooi punt en dit kon niet meer van mij (June) afgepakt worden. De meneer die na mij kwam, met een Epagneul Francais, vond dit ook en feliciteerde mij. Bij de auto aangekomen, hadden de anderen het ook gehoord en ook zij feliciteerden mij. Hans verweet mij dat ik helemaal niet had verteld dat June 1e was geworden, hier, in het voorjaar. Ach, ik ben nu eenmaal niet zo'n persoon die daarmee pocht. Tenzij het gevraagd wordt of ter sprake komt. Nu was het wachten geblazen en kijken hoe de anderen het doen. Heel gemeen, maar stiekem hoopte ik er op dat er verder geen succes behaald werd. Maar dit was niet zo.
