Veldwedstrijden Najaar 2009 Open Klasse
Ik had weer voor verschillende wedstrijden ingeschreven, 5 in totaal. Maar zoals gewoonlijk ben ik voor een aantal wedstrijden uitgeloot. Uiteindelijk ben ik er naar 3 geweest. Bij 1 wedstrijd stond ik reserve, maar helaas moest ik die dag naar het ziekenhuis en dat heb ik voor laten gaan, want dat was te belangrijk.
Zoutkamp 2009
Nationale Kampioenschap Najaarsveldwedstrijd
Vroeg, heel vroeg vertrokken June en ik 12 september j.l. naar Zoutkamp in Groningen, voor de Nationale Kampioens veldwedstrijd georganiseerd door de Weimaraner Vereniging. Het beloofde een mooie dag te worden en dat werd het ook.
Er stond een lekker windje, 's morgens was het meest bewolkt, heerlijk voor de honden. En 's middags piepte steeds vaker de zon door het wolkendek. Het was droog en dat was het voornaamste. Zoutkamp is een bekende naam in het veldwerkwereldje. Mijn vader is er een aantal keer geweest met Jeska en Darcy, hij vond het altijd aan het eind van de wereld liggen, ook had hij altijd slecht weer. Het is ook een eind rijden, maar sinds het voorjaar van 2008 rijden June en ik heel Nederland rond voor de veldwedstrijden, eerst de jeugd en sinds dit jaar open. Bovendien was ik ook benieuwd naar Zoutkamp. En het beviel me zeer, heerlijk landelijk, lekker rustig, prachtige velden en een heel gastvrije ontvangst door de jachthouder. Na afloop van de wedstrijd en nadat ik hem bedankt had, omarmde hij me zelfs en zei: "ach die bieten zijn ook zo hoog". En dat waren ze, moeilijk om er doorheen te ploeteren. Er was zelfs 1 veld waar de bieten heel hoog waren, één van de deelnemers zei dat de fazanten daar gewoon onderdoor konden vliegen…. De keurmeester die dag was de heer Peter Eering en ik hoopte heel erg dat ik niet in dat veld hoefde te lopen, gelukkig had de heer Eering een ander veld voor mij in petto. Want diegene die mij kennen weten dat ik nu niet één van de grootste ben! Die bieten zouden zeker tot mijn oksels komen.
Welke honden waren in Zoutkamp
De Weimaraners waren dun bezaaid. Ger Hagen was er met Dyma. En ik dan met June. De Bracco Italiano’s waren ruim vertegenwoordigd, evenals de Drentsche Patrijzen. Verder was er nog een Épagneul Français. Hans Haleber heette iedereen welkom namens de Vereniging, ook Peter Eering deed nog een woordje. De loting was gedaan, iedereen had zijn loopnummer in het boekje genoteerd en het was tijd om te gaan. Spannend. Komt dat wat ik getraind had eruit, zou ze luisteren. En vooral pakt ze het veld goed aan.
Helemaal klaar was June nog niet. Ze gaat op afstand nog niet zitten op de fluit, voorstaan is geen probleem, al moet ze nog wel ervaring krijgen als ze te maken krijgt met een slimme haan. Ze gaat niet echt achter de fazant aan, maar geheel steady is ze niet. Ze is nog jong, net 3 jaar en dit was onze eerste open najaarswedstrijd. Ik zag dit dan ook als een goed leermoment. De loting beviel me wel, ik was als 4e aan de beurt en Ger als 5e. Klaas de Vries met zijn Drentsche Patrijs Silke startte als eerste. Klaas is een ervaren man en hij laat met zijn hondjes vaak mooi werk zien, ook nu weer.
Het ree
Pralina rook het ree en ze kon dit niet weerstaan. Het ree ging er vandoor en Pralina er achteraan. In korte tijd hadden ze al heel wat meters afgelegd. De hond mag ongeveer 50 meter achter een ree of haas aan, maar dan moeten ze echt terug komen. Wim fluiten, maar tevergeefs, Pralina was ervandoor en kwam de eerste 'uren' niet meer terug. Dit waren Wim's woorden hoor! ze bleef lang weg, maar geen uren. Dus de beurt was snel voorbij voor die twee. Een ander veld voor nummer 3, de Drent Bas van 't Holtenbos,van Cees Zeeman. Bas liep een mooi parcour, helaas geen wild, maar wel een 2e beurt. Ik was nu zelf bijna aan de beurt en voor een vlotte voortgang is het de bedoeling dat de honden goed aansluiten. Dus ik was in de buurt.
Onze beurt, 1e loop
Het was zover. De heer Eering zei tegen mij dat de rest van het veld voor mij was. Het was een veld achter een boerderij. Links reed een tracktor en de keurmeester waarschuwde mij wel dat daar waarschijnlijk niet veel fazanten waren. De wind kwam uit het Noorden, maar was ook vaak noordwestelijk. Veldaanpak vind ik vaak moeilijk, de heer Eering wist dat ik nog ervaring mis, daarom zei hij dat ik bij de slootrand aan de rechterkant moest lopen, daar in het hoge ruigte zitten vaak de fazanten. Ik slipte June en daar ging ze, ze had er zin in. Na een minuut ging de toeter en de wedstrijd begon echt. Ze liep best goed, had vaak een goede kophouding. Ook maakte ze goed contact met me. Op een gegeven moment waarschuwde de heer Eering mij, dat ik meer naar het midden moest lopen en dat probeerde ik te doen.
Na 12 minuten blies de keurmeester de loop af, helaas geen wild. Ik vroeg hoe het ging. De heer Eering zei dat ik te dicht bij de slootrand liep. Hij zei dat June heus niet helemaal tot aan slootkant hoeft te lopen, want die rand had ze allang geroken. Ik hield het veld te klein, waardoor June niet uit de verf kwam. June had de ruimte nodig om goede brede slagen te maken en ik weerhield haar daarvan. Ook had ik een gedeelte van het veld overgeslagen. Maar dat was wel dat gedeelte van het veld waar die tractor reed….Afijn!
Heel blij
Weer veel stof om over na te denken. Hij vond wel dat June best aardig gelopen had, hij vond dat ze een mooie kophouding had. En hij had achter haar naam een vraagteken gezet. Dus misschien een 2e loop. Dit gaf hoop, afgezien van mezelf, was ik best tevreden over June. Wanneer er geen wild is, moet ik June vaak motiveren om door te gaan. Maar dat hoefde nu helemaal niet, ik was nu al blij.
Succes voor de Bracco
Ger was aan de beurt met Dyma, ik bleef kijken. Maar al snel zag ik er niet veel meer van, ze liepen te ver weg. Ger was na afloop niet zo tevreden en hij kreeg ook geen 2e loop. Jammer. Met Ger liep ik terug naar de auto, June verzorgen en omdat ze misschien een 2e loop kreeg, moest ze toch weer uitrusten. Daarom heb ik niets gezien van Luc Ferket met Dino, een Drent. De volgende lopen waren in het veld voor onze auto's. Eerst een Bracco, Castellano Di Ala D'oro, hij besloot geheel voor zichzelf te werken, fluchte een fazant en was uit de hand. De beurt was daarna voorbij. Het kostte de voorjager wel moeite om zijn hond weer terug te krijgen. Delizia die Vicini del Monastero, ook een Bracco, van Marieke Hamakers liet een gedegen, wat voorzichtige loop zien, maar niet voldoende voor een volgende beurt. Nummer 9, de Bracco Bartelomeo Di Ala D'oro, van Brigitte de Vries ging goed van start en liep een goed parcours. Zo goed dat Vita onder fazant kwam en hier prachtig op voorstond. Brigitte kon bij Vita komen, het schot klonk en Vita was steady. Een mooi punt! De fazant werd niet geschoten, daarom moest Vita aan het einde van de dag nog een fazant apporteren.
Onze beurt en we liepen naar een ander veld
Een prachtig veld, rondom beschermd door bosschages en bomen. Het zonnetje scheen en het werd een stuk warmer. Iets minder voor de honden, maar goed voor de eventuele fazanten. Ik slipte June en ze ging meteen fel van start. De heer Eering zei nog dat ik het veld breed moest houden. June maakte echt prachtige slagen, pakte het veld ruim aan en boem daar stond ze. En ik ook. "Zou het", flitste het door me heen. Ik aarzelde even (moet ik nooit meer doen) en rende naar haar toe, maar ach die bieten zijn zo hoog. Het laatste gedeelte liep ik iets langzamer (moet ik nooit meer doen), bang om de fazant te verstoren. Maar helaas ik was niet op tijd bij haar.
Hans zei later tegen mij: "jij moet gewoon keihard lopen, want dan nog is het bij jou niet al te snel", hmm.
June liep weer verder. Ik mis dan de ervaring om te begrijpen of zien wat het was. Was het een loper of een haas of een warme plek. Want er was niets opgevlogen. June maakte een slag naar rechts en liep toen recht vooruit. Shit dacht ik toch een haas? Ze had haar hoofd te laag, ik floot zelfs nog om haar hoofd weer omhoog te krijgen. Maar ze ging gewoon door, toen maakte ze een slag naar links en boem daar stond ze weer. Ik rende er weer naar toe, maar ook nu was ik te laat en daar vloog de fazant, een hennetje. Helaas kon ik het punt niet afmaken. "aanlijnen", hoorde ik achter me zeggen.
Niet luisteren
Ik floot June dat ze moest komen, maar daar dacht ze iets anders over. Ze ging niet achter de fazant aan hoor, maar ze had nu helemaal de smaak te pakken en ging verder met jagen. Want wellicht ging er in haar hoofdje om, dat er toch echt wel meer fazanten in het veld moesten zitten. Toen stond ze zelfs weer voor, al die tijd bleef het geweer bij me en ik vroeg aan hem wat ik nu moest doen. "Ze moet gewoon komen", zei hij. Tsja. Na nog meer fluiten en roepen van mijn kant besloot ze toch om te komen. Gelukkig. Ik was zooo trots en blij op mijn meisje, ook kreeg ik complimenten van het geweer en veldbegeleider. Na mij kwamen nog Silke en Vasha zij kwamen ook beide onder wild, maar konden geen punt maken. Nadat alle honden voor een 2e beurt geweest waren, was het tijd voor het apport van de fazant door Vita. Vita bracht de fazant binnen en daarmee was ook het punt binnen, nu was het nog de vraag hoe het werd beoordeeld.
Nabespreking en uitslag in het café
Tijd om terug te gaan naar het café, voor de nabespreking en de uitslagen. De sfeer was uitgelaten en de heer Eering gaf ook echt de indruk dat hij genoten had van het werk van de honden, en dat zei hij ook in de nabespreking. Op ons verzoek gaf de heer Eering van alle honden een beschrijving van het werk. June was aan de beurt, hij vertelde dat hij had genoten van June. Ze had prachtig werk laten zien, ze had mooie, ruime slagen gemaakt, met een mooie kophouding. En June stond overtuigend voor. Wel kreeg ik een standje, want hij snapte niet waarom ik niet als een speer naar haar toe rende. En hetzelfde gold voor de 2e keer. "Niet aarzelen", zei hij "meteen er op af". Aan de hond lag het niet…..En als klap op de vuurpijl kreeg June een Eervolle Vermelding, voor haar werk. Helemaal geweldig, zie kwalificatie. Onze eerste kwalificatie in de open klas. Er werden nog een aantal Eervolle Vermeldingen uitgedeeld en Brigitte verdiende met haar Vita een 1e plaats Zeer Goed, hartstikke leuk. Ik heb genoten van deze dag, natuurlijk ook door de kwalificatie, maar ook door het mooie werk wat de hondjes lieten zien, door het gezelschap, de organisatie, de ontspannen, sportieve sfeer, de mooie velden en het prachtige weer. Zoutkamp, wie weet tot volgend jaar!
Haamstede, 17 september 2009
Nationale Kampioenschaps Najaarsveldwedstrijd
De heer J.W.M. Jetten was de keurmeester en het werd georganiseerd door de Heidewachtel Vereniging. Dit was zo'n wedstrijd om heel snel te vergeten. Weinig wild en een waardeloze keurmeester. Gelukkig was ik niet de enige die er zo over dacht.
Geen goede loop
Het was zo'n keurmeester die niet vanuit de honden denkt, alleen bezig is met zijn eigen gezag. Het duurde even voor ik aan de beurt was. Ik kreeg een aardig veld toegewezen en ik moest richting de weg lopen. Jammer, maar daar kwam de wind vandaan. De wind kwam schuin en was Noord/West. Ik vind dit zo moeilijk. Hoe moet ik nu het veld aanpakken, moet ik de rand van het veld, links, nu meenemen of niet. Knijpt (ik hoop dat ik nu het goede woord gebruik) de hond dan of juist niet. Volgens mij betekent dit dat de hond het veld zo te klein houdt. In ieder geval ging ik van het verkeerde standpunt uit. Ik liet haar niet over de rechter rand gaan en ik had dit juist wel moeten doen van de keurmeester. June ging al slecht van start, ze rende naar achteren, niet echt de bedoeling.
Herkansing
Ik mocht haar opnieuw inzetten. In ieder geval hebben we onze tijd niet vol gemaakt. June liep niet goed en ik ook niet. Ik had meer naar de rand moeten lopen en ik liep er meer van af. "Dat heb ik nog gezegd", zei de aardige meneer. Kortom het was niets. De vorige keer was het alles en nu niets. Vrijwel geen wild, ik heb niets gezien. Een paar honden mochten voor een 2e beurt, afijn die bléven velden afzoeken. Tot er geen veld meer was en dus ook geen wild. Waardeloos zo zonder wild.
June was geblesseerd
Ik wil het niet als excuus gebruiken hoor, maar toen we naar de velden liepen, zag ik dat June erg mank liep. “Wat is dit nu”? Schrikken, want dit wil je niet op een veldwedstrijd. Ze liep mank met haar rechter achterpoot. Even kijken wat er aan de hand was. Toen zag ik dat er een flink stuk van haar voetkussentje was afgeschaafd. Hoe kan dit nu? Wanneer, hoe? Ik had haar even laten plassen toen ik aan vanmorgen vroeg arriveerde, zou het daar gebeurd zijn? Of gisteren? Door glas? De honden hebben geregeld iets aan de poten, er ligt ook zoveel troep overal! Afijn, niet leuk. Er was echt een flink stuk van haar voetzool af en dat is natuurlijk pijnlijk als je er op loopt. En dan de bieten in, met die harde klei? Ik heb nog even overwogen om me terug te trekken, maar heb het toch niet gedaan.
Joep
Ik ben op tijd weggegaan, omdat ik naar Joep (Arrow van 't Harde Pad) wilde gaan. Een bezoekje June's broertje. Hij woont in Bruinisse en dit was niet zo ver van Haamstede. Tenminste als je goed rijdt en ik ben een beetje verkeerd gereden. Knap als je ook een TomTom hebt.
Speciale band
Het was zo leuk om hem te zien. Hij is nogal afstandelijk en niet van het aanhalige. Maar hij kwam naar me toe en ging bij me liggen. Net of hij me nog kon. Ik had een speciale band met hem. Hij was het zwaarste reutje en een beetje een eenling. Ik probeerde hem zoveel mogelijk bij de groep te houden en heel veel aan te halen en vast te pakken. Maar als je later als baas dit niet verder oppikt, wordt het wel een moeilijk verhaal. Ik was zo blij om hem weer eens te zien. Hieruit blijkt maar weer dat niet iedere Weimaraner hetzelfde is, ze hebben allemaal weer een wat andere aanpak nodig. June en ik gingen blij huiswaarts, het was ook een mooie rit.
Westernieland, 26 september 2009
Nationale Kampioenschaps Najaarsveldwedstrijd
Mooie omgeving weer en weer in Groningen. De keurmeester was Peter Eering, leuk. Sommige honden kregen prachtige velden toegewezen. Oh, konden June en ik daar maar lopen, maar helaas.
Op dat veld was er veel succes.
Voorstaande honden, het wild werd geschoten en meteen geapporteerd. Van een aantal zagen we niets meer, dit was te ver weg en achter bomen. Ik kreeg een minder geschikt veld aangeboden, bleek later. Er waren gewoon teveel hazensporen. June's hoofd ging teveel naar de grond en er waren geen fazanten. Ze kan ze natuurlijk ook gemist hebben, met die neus op de grond. Haar loop was niet van dien aard dat we een tweede loop verdiende.
De wind was toch af en toe variabel. We liepen het veld snel af en June stak nog even de weg over, dat vind ik een beetje eng. Gelukkig kwam ze vrij snel terug. Ze heeft zelfs nog een haas geapporteerd, maar dit is natuurlijk niet de bedoeling. Er waren ook veel dode hazen! Kortom, ook deze dag was niet zo succesvol. Het verschil is wel de keurmeester, die hart voor de Staande Hond heeft. Hij zei ook tegen mij, dat June nog veel ervaring moet op doen en dat is ook zo en mij er bij.
Dirksland, 2 oktober 2009
Nationale Kampioenschaps Najaarsveldwedstrijd
Helaas konden we hier niet naar toe, wegens ziekenhuis afspraak. En dat was het weer voor ons, het zat erop. Ik heb een dubbel gevoel over dit najaar. Het is gewoon moeilijk in de open klas. Slechte loop, hup afgelopen. Ik weet dit van mijn vader, maar om het dan zelf mee te maken, is toch anders. Natuurlijk moet ik gewoon heel blij zijn met de Eervolle Vermelding in Zoutkamp en dat ben ik ook, maar de wedstrijden erna waren teleurstellend. De andere honden zijn vaak ouder en meer ervaren, zij hebben vaak betere trainingmogelijkheden. Hebben meer connecties, kunnen met een jacht mee en jagen vaak zelf. Dit geeft me een achterstand en het kost dan meer tijd. Kortom we zijn er nog lang niet.
Engeland, 8 november t/m 15 november 2009
Omdat June en ik een reis naar Engeland en Schotland gepland hadden, heb ik het niet te gek gemaakt, het kost allemaal al genoeg. En dan ook nog de kilometers die we maken. De reis hebben we samen gemaakt met nog 5 andere en hun Weimaraners.
