Darcy's nest
Wat er aan vooraf ging
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Het plan was om te fokken, dit waren we al een tijd van plan. Met Jeska wilden we fokken, maar helaas dit ging niet goed. Zo zie je maar dat het heus niet vanzelfsprekend is om een nestje te fokken. Door deze ervaring waren we wel voorzichtiger en ook angstiger, dat het weer mis zou gaan. Ook zijn we zorgvuldig te werk gegaan, het is een hele verantwoordelijkheid en fokken doe je niet zomaar, daar gaat veel voorbereiding aan vooraf. Tenminste zo zou het moeten gaan in onze ogen. Het karakter, gezondheid en jacht vinden we belangrijk, maar ook dit geeft nooit garanties.
De heupen van Darcy zijn prima, kan niet beter. Ze heeft prima voorouders, met de jachtaanleg zit het ook goed, dit heeft u kunnen lezen en zien. Het karakter wan Darcy is ook goed, wel is ze wat afstandelijk naar andere mensen toe en dit mag wel wat vrijer. Met andere honden gaat het altijd goed, ze is geen ruziemaker en het is nog nooit voorgekomen. Dit is ook heel wat waard, we kunnen gewoon in de duinen of waar ook lopen, zonder dat je steeds hoeft te kijken of het wel goed gaat met die en die hond. Een Weimaraner is een pittige hond, vooral buiten. En vaak kan het anders gaan. Sociaal opvoeden, maar ook streng zijn en laat vooral geen loopje met je nemen. Tolereer geen geruzie.
De tijd ging snel, want ineens is de tijd daar dat er serieus over een nestje gedacht moet worden, anders hoefde het niet meer. Het was 2006 en Darcy was inmiddels 4 1/2 jaar. En een 1e nest moet voor het 5e levensjaar geboren worden..... Maar een reu, die aan veel aan onze eisen voldeed, is best moeilijk te vinden. In oktober 2005 kreeg ik voor het eerst de naam van een reu te horen die we uiteindelijk kozen. Machteld had het over Easdale Ridge van Debbie Wallwork. Machteld is een vriendin van Di Arrosmith en Di is keurmeester van jachtproeven en op het gebied van exterieur. Di had Zac, dit is zijn roepnaam, gezien en meegemaakt met een jachtproef. En zij was erg gecharmeerd van hem. Ik ben meteen gaan kijken op internet en kwam terecht op de website van Debbie. De website Braefell Weimaraners. Ik zag een foto van zijn hoofd en ik was meteen verkocht. Geweldig mooi hoofd. Exterieur is prima, hij is Show Champion van Engeland, jacht zit goed, hij had tijdens een Novice veldwedstrijd een certificate of Merrit gehaald bij de Grote Münsterlander Vereniging. Wij hebben wat met de Grote Münsterlanders....June heeft daar ook haar beide veldwerkkwalificaties gehaald. Zac bleef in mijn hoofd, maar ik heb nog wel wat verder gekeken.
In 2006 moest er echt koppen met spijkers geslagen worden en ik zocht contact met Debbie. Het klikte, gelukkig want Debbie is best kieskeurig. Normaal had Darcy in mei loops moeten worden, maar nu er echt een tijdsdruk kwam besloot Darcy in juni loops te worden, om het spannend te houden. Als het goed ging zou Darcy het net moeten halen voor haar 5e verjaardag. En spannend was het. Het is een hele onderneming, we moesten toch naar Engeland voor de dekking. Mijn vader vatte het plan op om aan Machteld te vragen of zij misschien zin had om mee te gaan voor de dekking. Ik vind het altijd heel moeilijk om zoiets aan een ander te vragen. Mijn vader vroeg het aan Machteld en zij was meteen enthousiast. Machteld gaat heel veel naar Engeland. Links rijden is voor haar geen probleem, dit alles zou voor mij een stuk minder stressvol zijn. Ik had al genoeg stress met de dekking. Ik vond een aardig B&B, een half uur rijden van Cambridgeshire. En we zouden een kleine week blijven, zodat er genoeg tijd was. Website van Debbie en Mark, eigenaren van Zack.
De reis naar Engeland ging niet helemaal vlekkeloos….
's Zondag vertrokken we naar Engeland en dat ging niet geheel vlekkeloos. Het is zo'n precies werkje, het paspoort van je hond goed invullen door de dierenarts. Ik dacht dat alles oké was, totdat we bij de paspoort controle kwamen. Zenuwslopend. En tot onze schrik stond er een verkeerde datum in Darcy's paspoort.
Machteld gooide er meteen heel verontwaardigd uit: "hoe kan dat nou? we zijn gisteren nog geweest voor het nakijken, de wormenkuur, etc. Machteld zei het zo overtuigend, dat de douane het geloofde! Wat een opluchting. Hoe het echt zat, hou ik in het midden.......Maar het bleef nog even spannend, want met het uitrijden van de auto uit de Hovercraft, pikt de douane willekeurig auto's uit voor een extra controle. Maar gelukkig wij niet. We waren in Engeland
England here we are!
De volgende dag naar Debbie en Mark, Zac en Teal. Zij kwamen terug van vakantie en toen we aankwamen waren ze net thuis. De dekking ging niet geheel volgens plan. Darcy was er nog niet helemaal klaar voor, Zac echter wel. Hij zat zich zo op te winden. Maar het lukte niet, wat we ook probeerden.
Zac is niet zo groot en Darcy is dat juist wel. De volgende dag dan maar. Darcy was er nu zelf helemaal klaar voor. Stribbelde niet tegen. En Debbie had Julie Turner gebeld, zij is de eigenaresse van Eager, Darcy's vader. Ook kwam Chris mee, zij is weer de eigenaresse van de vader van Mara van Machteld. Erg leuk om ze weer terug te zien. Dit werkte goed. Julie en Chris hadden een goede invloed, ze werkte kalm en zelfverzekerd. Nu ging de dekking prima. 's Avonds lekker Fish and Chips gegeten. Debbie en Mark waren zo gastvrij. Mark heeft elke avond, behalve de bewuste avond, voor ons gekookt. Chris had ook nog haar jonge teefje Macy meegenomen, de vader van Macy is Zac, dus dat was leuk om een "product" van Zac in levende lijve te zien. Woensdag wilden we weer een dekking doen, maar helaas. Donderdag is Julie weer gekomen, maar toen was het echt over. Darcy wilde niet meer. Dus het bleef bij 1 dekking. Ook weer zenuwslopend, omdat we slechte ervaring hadden met 1 dekking. Maar deze was raak, zoals eerder te lezen was.
Foto's Zac van Debbie Wallwork , zie haar website.
Het verloop van de zwangerschap
De zwangerschap van Darcy ging goed. Wel had ze last van vaginale afscheiding en dit werd op een gegeven moment best heftig. We besloten om een anti-bioticakuur te geven. Uiteraard een weloverwogen beslissing van de dierenarts en de kuur was volkomen veilig voor de puppen. In het begin merkte we niet veel, we gaven het gewone voer, lieten haar gewoon uit. Rond de vierde week, ook de tijd om een echo te maken, zag ik een lichte bolling van haar buik. Maar was dit suggestie of toch echt. Aan Yvonne vroegen we of ze bij de bevalling aanwezig wilde zijn en gelukkig wilde ze dat, vanzelfsprekend en graag zelfs. Dit was een opluchting voor ons, omdat we totaal geen ervaring hadden.
Ik heb wel medische kennis, doktersassistente, medisch secretaresse en ziekenverzorgster. Maar een hondenbevalling hoort daar niet bij....Darcy was in de zomer zwanger en het was een hete zomer. Darcy is een echte jachthond en we hebben haar toch een beetje in bescherming genomen, want vaak kent ze haar grenzen niet. Dus als het echt heel heet was en het was druk met konijnen hielden wij haar aan de lijn. We durfden gewoon het risico niet te nemen. Het was best lastig af en toe en misschien te voorzichtig. Negen weken duurt een zwangerschap, máár negen weken en waarom dan risico's nemen.
23 juli 2006, vanaf 5 weken verloop van de zwangerschap, per week oplopend
En de bevalling
Darcy werd zo zwaar, de 63 dagen zou ze niet halen volgens ons en 18 augustus 2006 begon ze tekenen van weeën te tonen. Ze werd hijgeriger en wat onrustig. We stonden in nauw contact met Yvonne. Die nacht, vrijdags, hebben we toch Yvonne gebeld, ze moest uit Friesland komen en het is dan toch een rit van 1 3/4 rijden. Arme Yvonne, geslapen had ze niet en wat later bleek toch te vroeg opgeroepen. Weeën waren er zeker, maar het was nog niet zo ver. Dus we konden nog even slapen. Het liet allemaal nog best lang op zich wachten. Rond het middaguur! begon het toch serieuzere vormen aan te nemen. Wandelen met de hond wil ook helpen. Ze zocht de kist op en rond 15.00 uur was het dan zover, het eerste pupje, een teefje en meteen een beste, ze was het zwaarste teefje. Ze kreeg het rode bandje om, net als Darcy destijds. De bevalling ging heel voorspoedig, snel ook en ik had nu niet het idee dat Darcy het heel zwaar had. Wel hadden we frambozenblad thee gegeven, ik had gelezen dat hierdoor de bevalling soepeler verloopt. Ik weet niet of het hier door kwam, maar vlot ging het zeker. Soms kwam de volgende al na 5 minuten, we kwamen soms handen tekort. Mijn broer en vriendin kwamen ook 's avonds laat nog even langs en Daniëlle was ook nog een grote hulp. 11 pups, het gewicht van een aantal was wat aan de lage kant en verdienden extra aandacht. Er was 1 teefje die echt een moeilijke start heeft gehad, maar ze was een vechtertje en heeft het gered.
De eerste levensweken
Het was me wat, met die 11. Maar alles ging goed. Ze groeiden over het algemeen goed. Er waren wel wat lichtere pups bij, die we extra moesten aanleggen. Maar dat ging verder prima. Darcy had meer dan voldoende melk en we hoefden de pups niet bij te voeren met de fles. We bleven er dag en nacht bij. Bang als we waren dat er iets mocht gebeuren. Hoe snel je ook hecht aan zo'n elftal.... Mijn moeder en ik bleven er ook 's nachts bij. Om de beurt slapen en waken. Ik vond dat een mooie tijd. Ik zat in de kist, met die hele kleintjes om me heen, heerlijk. Na 2 weken gingen de oogjes open en de oortjes. Al snel werden het echte hondjes. Darcy was erg beschermend. Bekenden die kwamen kijken was prima, maar vreemden vertrouwde ze niet erg. Daarom hebben we haar de eerste 2 weken rust gegund. Voor Darcy, de pups en ook onze rust. Bezoek kwam daarna veel kijken en dat was ook goed, maar ze werden met argusogen in de gaten gehouden.
Ontwikkeling van de pups
De pups kregen hun eigen karaktertjes. En de teefjes waren druktemakers. Gerda Halff zie al dat teefjes het meest aanwezig zijn en dat was ook zo. De 4 reutjes waren heel rustig en relaxed. 's Avonds als iedereen al sliep waren een aantal teefjes nog aan het klieren. Vooral rood, roze en zilver. Rood/geruit kon een keel opzetten...niet normaal. En als het etenstijd was, werd de tent afgebroken. Niet te geloven, 11 pups en eten. En dan opletten dat iedereen hun eigen bakje leeg at, topsport was dat. Maar dit had ik al bij Yvonne meegemaakt. Mijn moeder, Joke en ik hebben eens opgepast, toen Darcy een pupje was. Het was toen precies zo. Met 7 weken kregen de pups een puppytest. Leuk was dat. Monique Dubois deed het super. Machteld was erbij om te helpen, zij leert ook voor hondengedragsdeskundige. En eigenlijk zijn echt veel aandachtspunten uitgekomen. Aan de hand van de tests hebben we de meest geschikte baasjes gezocht. De meest sociale bij een gezin, de pittigste bij Sjaan en Marrie Terlouw. Zij wilden een pittige teef, nu die hebben ze gekregen! .
1 week te lang
We hadden besloten om de pups tot 8 weken in huis te houden, dat hebben we geweten. Wat was die laatste week heftig zeg. We waren gewaarschuwd, maar eigenwijs hè. Het waren gewoon 11 holigans. Ook zijn met 6 of 7 weken Gerda en Chantal langs geweest, beide rasspecialisten. Elk pupje werd gekeurd en beiden hadden ook zo hun voorkeur. Ook dit is aardig uitgekomen. En dan moeten wij ook nog kiezen, het zou mijn pupje worden en ik ben al niet sterk in knopen doorhakken.
Ik had al een tijdje roze en zilver op het oog en ik heb geprobeerd om niet de emoties al te veel te laten mee spelen. Want ze waren me allemaal even lief. Ik was gek op paars en ons kleintje, het schreeuwlelijkje, had een apart plekje. Uiteindelijk ging het ook tussen roze en zilver.
Uit de puppentest kwam uit dat het beiden pittige exemplaren waren, roze net wat meer. We hebben voor zilver gekozen. Vanwege de test, Gerda en Chantal's keuring, maar vooral omdat ze een wat bredere/dikker bottenstructuur had. Dit vind ik mooi. En vanwege haar mooie zilveren kleur en prachtig hoofdje. Alleen verdween helaas haar mooie zilveren kleur en werd ze toch een tikkeltje donkerder. Gerda heeft nog wel een gezegd over June: "Goede keus geweest in alles, jacht en uiterlijk"! We zouden haar voor geen ander willen ruilen.....En dan het moeilijkste. De puppen zouden naar hun nieuwe baasjes gaan. Vreselijk is dat zeg. We hadden het verdeeld over een aantal dagen. En als dan de eerste weggaan. Echt niet leuk, huilen voordurend. Maar voor de puppen was het tijd en goed dat ze weggingen.
