Jacht
Jeska was makkelijk te trainen en ze had een goede neus. Wil wilde graag met jachttraining beginnen. We besloten om met een veldwerkcursus te beginnen en mee te doen met de veldwerkcursus van de Weimaraner vereniging. Onder leiding, destijds, van o.a. Frans Nijenhuis. Daar leerden we een aantal nieuwe mensen kennen, die altijd nog een rol in ons leven spelen. Jeska vond het allemaal geweldig, er werd toen zelfs wel eens gezegd dat ze op een continentaal 1 hond leek! Wil en Jeska hebben met een aantal veldwedstrijden meegedaan, maar een kwalificatie zat er niet in, helaas. Ook omdat ze eigenlijk nooit voor wild kwam en haar kophouding misschien toch wat laag was.
Connecties
Via Rob, de eigenaar van Roy dus, heeft Wil vele jaren getraind met een groepje liefhebbers, waaronder Jur Deckers, Rob Theel, Kunny Manting, Joke Zwager, Ina van Ringen. Later kwamen er anderen bij en vielen er ook weer mensen af. Het trainen van Jeska ging eigenlijk best makkelijk, heel veel jachtaanleg zat er gewoon van nature in. Dat was wel het verschil met Dayan. Veel jachtoefeningen hoefde je bij Jeska niet te trainen. Uitzonderingen daar gelaten. Want de vos wilde ze niet echt uit zich zelf apporteren, dat moest er echt in gebracht worden, maar dat geldt voor de meeste honden. Rob Theel moedigde ons aan om mee te doen met de VJP in Duitsland. Rob ging mee voor de uitleg en steun. En een steunpilaar is hij altijd geweest! Altijd een kundige geduldige leraar. De VJP ging heel goed en smaakte naar meer.
Met het trainingsgroepje werd er hard getraind, om in het najaar mee te doen met de HZP, ook in Duitsland. Rob weer mee voor de nodige steun. Dit ging ook heel goed. Ook ik ging mee en vond het een hele belevenis. Het grappige was dat het hele gebeuren vlak bij het geboortedorp van mijn moeder was. Daar leerde ik ook Nicole Dieleman kennen, zij deed toen ook mee met Fleur (Brunet vom Stapelbroek). Ook leerde we andere Nederlanders kennen. En zo ging het steeds verder. Wat ik vooral geweldig vond om te zien, was het stöbern achter de levende eend. Hier is dat verboden. Hans Haleber heeft toen nog de eend geschoten! Hij was er om te kijken, met een hele jonge Esra, zij was nog een pupje. Later is Hans gaan fokken met Esra. Jeska werkte het spoor van de eend zo mooi uit, geweldig schouwspel.
VJP, HZP en dan...... de VGP?
Omdat het trainen echt lekker ging besloot Wil om door te gaan en te gaan trainen voor de VGP. De VGP wordt ook wel de meister prüfung genoemd en hier komen alle aspecten van de jacht aan bod, dat wat een allrounder, zoals de Weimaraner, moet kunnen. Het veldwerk, het waterwerk, apporteren, gehoorzaamheid, zweetwerk, overige boswerk vakken, enz. Het is een hele zware proef en vergt veel van de honden en bazen, het is ook een proef verdeeld over 2 dagen. Dus dat werd weer veel trainen, 2 x per week.
De meesten van het trainingsgroepje zou mee doen met de najaarsproeven en wel in Oostenrijk.Want in het najaar van 1999 bestond de Oostenrijkse Weimaraner Vereniging 75 jaar en dit werd gevierd. Er ging zelfs best een grote groep Nederlanders naar Oostenrijk. De meesten deden mee met de jachtproeven, de Feld- und Wasserprüfung of de VGP. Of ze kwamen voor de Zuchtschau of gewoon om te kijken. Het was een geweldige tijd, heel gezellig, veel lol gehad met zijn allen. Ook spannend natuurlijk. En de proef en show waren voor Jeska en Wil heel succesvol. De VGP is toch DE jachtproef, het heet niet voor niets de meister prüfung. Het is het klapstuk van het hele gebeuren. Op de show deden Jeska en ik het ook goed. We werden 2e in de Gebruikshondenklas en haalden het RCACIB. Ook hebben Wil en Jeska meegedaan met de jachtproeven die georganiseerd worden door de Weimaraner Vereniging. Natuurlijk waren er ook teleurstellingen. Zo heeft Jeska nooit de K.N.J.V. gehaald. Terwijl bijna alles heel goed ging. En Jeska normaal een hele goede apporteur is…Jeska vond het heerlijk om voor mijn vader te werken en de jacht deed ze zo graag, hier lag haar ziel en zaligheid. In het begin ging alles sneller, maar over het algemeen werkte Jeska alles gedegen en rustig uit. Ze was ook slim, je hoefde haar niets wijs te maken. Ook is ze een paar keer mee geweest met de praktijkjacht, in de omgeving van Noordwijkerhout.
Behaalde Jachtproeven
| 1998
1999
2000
2002
|
|
|
Showen
De eerste show van Jeska was tijdens de clubmatch, Di Arrosmith was toen keurmeester. Jeska kwam uit in de puppyklasse en werd 4e met een Veelbelovend.Leuk was dat er meerdere zussen en een broer van Jeska aanwezig waren.
En dit was ook weer zo'n gelegenheid waar we mensen ontmoet hebben, die we later ook weer tegenkwamen en die best een rol in ons leven hebben gespeeld. Di hebben we beter leren kennen toen ze ook meeging naar Oostenrijk en via Di zijn we geattendeerd op Zack. De vader van June. Dat hadden we toen toch echt niet kunnen denken. Toen Jeska ruim een jaar was zijn we voor het eerst naar een tentoonstelling gegaan, een buiten show. We gingen samen met fokker Monique Jongenelen en Cheyenne, zus van Jeska. Ook was er een broer van Jeska uit België, een prachtige reu. Het grappige was dat de keurmeester toen de heer Görgl was. En hem kwamen we later weer tegen tijdens de V.G.P. in Oostenrijk, hij is n.l. de voorzitter van de Oostenrijkse Weimaraner Vereniging. Dhr. Görgl was erg gecharmeerd van Jeska, want ze werd eerste in haar klasse met een uitmuntend. Niet slecht voor een eerste keer en dit smaakte naar meer. Inmiddels had Jeska haar H.Z.P. gehaald en mocht zij uitkomen in de Gebruikshondenklas, dit moet wel eerst aangevraagd worden bij de Raad van Beheer.
Winner Amsterdam
We besloten Jeska in te schrijven voor de Winner, ook toen kreeg ze een uitmuntend. In totaal heeft ze maar 2 ZG's gekregen en voor de rest een uitmuntend. Maar met een uitmun-tend alleen kom je er niet, je moet om Nederlands Kampioen beste van de teven worden en dat is toch wat moeilij-ker. Als ik een ander type handler was geweest en Jeska's kwaliteiten beter naar voren had laten komen was dat zeker gelukt. Wel is ze in 2002 Luxemburgs Schoonheids Kampioen geworden en ook in 2002 Internationaal Schoonheids Kampioen. Dit is toch ook niet onbelangrijk! In 2006 heeft Jeska haar laatste show gelopen op de clubmatch van de Weimarse Staande Vereniging, in de Veteranenklas. Naar andere shows gingen we niet meer, alleen nog naar de clubmatch. Maar echt leuk vond ze het niet meer, daarom hebben we haar niet meer uitgebracht op de clubmatch van 2007, ook omdat ze een enorme vetbult op de zijkant van haar rug had. Ze mocht kijken naar de verrichtingen van Darcy en de jongste telg June.
31 mei 2007 stierf Jeska
In mijn armen op weg naar de dierenarts. Na een operatie van een vetbult, die zo groot was dat we het wel moesten verwijderen. Ik denk dat haar conditie toch slechter was dan we dachten en dat ze toch nog een tik had overgehouden van het vreselijke gifincident van december 2006, lees afscheidsbrief.
Mijn lieve Jeska, de ideale Weimaraner, Jeska was 'once in a life time'.
