Veldwedstrijden voorjaar Noviceklas 2010
Steenbergen 30 april 2010
De wedstrijd werd georganiseerd door de Weimaraner Vereniging. Dit is een jarenlange traditie om deze wedstrijd op Koninginnedag te organiseren. Het is ook meteen de laatste wedstrijd van het veldwerk-seizoen. Ik had het voorjaar eigenlijk anders gepland en ook wilde ik meer trainen op het werk na het schot.
Novice toch iets anders
Maar ik liet me een beetje overhalen om toch een wedstrijd mee te doen en koos voor de Novice wedstrijd van onze eigen vereniging. Novice is iets makkelijker, de keurmeesters zijn iets minder streng. Maar een punt is een punt en behoort ook in de Novice klas goed afgewerkt te worden. Je kan ook hier een punt verknallen.
Dit heb ik zelfs tijdens deze wedstrijd nog mee gemaakt. Wel is het zo dat 30 april een datum is dat wat laat in het seizoen is. De fazanten en Patrijzen broeden al vaak of zijn dit binnenkort van plan. De hennen scheiden niet veel geur meer af en dit maakt het moeilijker voor de hondjes. Ik denk dat het dit voorjaar wel meeviel, wegens het aanhoudende koude weer.
Weerzien
Leuk om weer veel “oude” bekenden te zien. Ik arriveerde op tijd, maar eer we naar de velden vertrokken was het toch een uur verder. Er waren best wat afzeggingen, daardoor werden de plannen iets omgegooid. Ook was er een andere keurmeester. De keurmeester die eigenlijk had moeten komen, belde de avond ervoor af. Op dat moment wil je toch echt niet in de schoenen staan van Hans Haleber. Hij moest heel snel een ander zien te regelen en gelukkig lukte dit. De Jeugd– en de Noviceklas vertrokken apart en na elkaar vanuit het café. Dit was prettiger, want vorig jaar vertrokken we met zijn allen en dat werd een lichtelijke chaos.
9e loop
June en ik waren laat aan de beurt, het beste is dan om te kijken en proberen te leren van de andere koppels. De keurmeester was Josje Kügel, veel over haar gehoord, maar zij heeft ons nog nooit gekeurd. Ik moest alvast meelopen met diegene die voor mij was. Het eerste stuk veld wat we toegewezen kregen moesten we diagonaal aflopen, want de wind kwam uit het Noord/westen. Josje gaf aanwijzingen en daar ben ik altijd blij mee. June had er zin in, ze liep best goed. Oké haar veldaanpak kon beter, dat weet ik. Maar ik wilde ook niet te veel fluiten. Omdat ik de 2e was op dit veld, hadden we het veld best snel afgelopen. Helaas zonder fazant.
Broedse eenden, kan ze niet meer zien!
Op naar een ander veld. En daar zat ie, een prachtige fazant. In mijn veld! We liepen nu langs de deelnemers kijkend langs de kant van het veld. We moesten naar het eind van het veld lopen om goed gebruik van de wind te maken. Alsjeblieft fazant, blijf zitten waar je zit, want als hij gaat lopen is hij zo een eind weg. Daar waar ik het veld moest oplopen was een greppel. Plotseling zag ik een eend wegvliegen, een broedse eend die ons van haar nest of jongen wilde weglokken. Zo’n eend wil ik echt niet tegenkomen, want mijn hondjes kunnen die eenden niet weerstaan. June werd helemaal gek. Josje probeerde de eend nog weg te lokken, naar de andere kant van het veld. Dit was niet zo’n goed plan, June werd nog gekker en die eend werd nog interessanter. Toen ik June mocht slippen, had ze maar 1 ding in haar hoofd en dat was achter die eend aan. Het was zo moeilijk om haar weer terug te krijgen. Fluiten, roepen, oh! zo frustrerend. Eindelijk ze kwam terug. Nog een wonder dat ik niet afgeblazen werd door Josje. Het was heel moeilijk om haar bij de les te houden. Als ze te veel naar rechts liep was ik bang dat ze er weer vandoor ging. Dus ik hield haar op die kant vrij strak, daardoor moest ik gewoon teveel fluiten en dat komt de loop niet ten goede. Normaal fluit ik ook niet zoveel.
Waar is ie dan?
Ik moest veel te veel fluiten en ik vergat ook nog waar die fazant, de toeschouwers zagen hem natuurlijk wel. Door de broedse eend was ik helemaal vergeten waar die fazant nu was die we zagen toen we naar het uiteinde van het veld liepen. De belangstellenden langs de kant zaten natuurlijk op de eerste rij en konden de fazant prima in de gaten houden. Fazanten lopen snel en kunnen in korte tijd een hele afstand afleggen. Toen we het einde van het veld naderden liep June naar links. Ik floot, ze moest naar de andere kant van het veld lopen. Dit had ik niet moeten doen. Toen ze naar het midden van het veld liep kreeg ze verwaaiing en liep ze op het spoor van de fazant. Dit is niet goed! En ja hoor, daar ging hij. Helaas vloog hij weg, nog voordat June überhaupt had kunnen voorstaan. Dit kon ze ook niet, want ze kwam niet goed uit met haar slag en had hem nooit goed kunnen ruiken en vast zetten. Als ze iets anders haar slag had gemaakt en ter hoogte van de fazant van links kwam, ja dan….. maar zo werkt het niet hè. Even later trok ze weer aan, ik er naar toe, maar het was niets. Waarschijnlijk een warme plek. Even later klonk de toeter en was mijn beurt afgelopen. De loop was niet van dien aard dat we een 2e loop kregen. Daarvoor was June te veel uit de hand. Jammer. Ik kreeg wel veel commentaar van Willem, dat ik niet zoveel moest fluiten! We zijn toch tot het eind gebleven en ondanks dat er toch wat fazanten waren, wisten de honden hier moeilijk mee om te gaan.
